افغانستان پس از صلح؛ نگاه گروه‌های افراطی و تروریستی به کجا است؟
از سراسر وب
به گزارش خبرنگار دفاتر منطقه‌ای «رکن آنلاین»، در این گزارش، برخی تحلیلگران سیاسی مواضع طرف‌های درگیر جنگ افغانستان در مورد روند صلح را تشریح کرده‌اند. مسأله اصلی کشورهای آسیای مرکزی در این روند، آینده گروه‌های تروریستی خارجی است که برخی اتباع شهروندان کشورهای پساشوروی را در خود جای داده‌اند.
وضعیت نظامی-سیاسی کنونی در افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ همچنان یک بحران پایدار است. در طول این دوره، درگیریهای نظامی از جمله حملات تروریستی افزایش یافته که منجر به از دست رفتن زندگی و جان انسانهای بسیاری شد.
از زمان امضای توافقنامه صلح بین ایالات متحده و طالبان در ۲۹ فوریه ۲۰۲۰ در قطر، حملات همچنان ادامه دارد و گسترش یافته است. این را می‌توان به آرزوی برخی مخالفان در دستیابی به وضعیت و نفوذ پایدارتر در مذاکرات آتی برای توافق بر سر تقسیم قدرت نیز نسبت داد.
*** موضع طرف‌های درگیر در روند صلح
دستیابی به صلح پایدار و مورد احترام همه در افغانستان پیچیده و چند وجهی است زیرا قدرتهای جهانی و منطقه‌ای دارای منافع و استراتژی‌های به هم مرتبطی در این کشور هستند.
ناهمگونی منافع بازیگران داخلی حتی وضعیت را بیش از پیش وخیم می‌کند. برای بررسی فضای سیاسی در افغانستان، باید مواضع احزاب مختلف را به طور مستقل در نظر بگیریم.
** دولت مرکزی
مقامات افغانستان به نمایندگی از رئیس جمهور اشرف غنی و رئیس شورای عالی صلح عبدالله عبدالله در بیانیه ها و مصاحبه‌های خود بر تعهد خود نسبت به گفت‌وگو با طالبان تأکید می‌کنند. دولت افغانستان چندین کنفرانس و نشست آنلاین درباره صلح جامع در این کشور برگزار کرده و این تمایل آنها را برای گفت‌وگو بین طرف‌های درگیر نشان می‌دهد.
با این حال به دلایل مختلف، طرف‌های مخالف در ماههای اخیر در میز مذاکره کنار یکدیگر نبوده‌اند. بازیگران خارجی در درجه اول ایالات متحده، در ماههای اخیر دولت افغانستان را تحت فشار قرار داده و این فشار این امکان را به رئیس جمهور غنی نداده تا از موضوع زندانیان آزاد شده و آزاد نشده در گفت‌وگوی صلح استفاده کند.
بنابراین دولت مرکزی تمایل خود را برای گفت‌وگوی بین طرف‌های درگیر افغانستان به طالبان اثبات کرده است.
** موضع طالبان
رهبران طالبان که با ایالات متحده توافقنامه صلح امضا کرده اند، متعهد به آغاز مذاکرات صلح با دولت افغانستان شده‌اند.
واقعیت این است که افراد سرآمد سیاسی طالبان، با خواست و از جانب خود نمی توانند حملات و خشونتها را محدود کنند. طالبان یک گروه مختلط است و دلایل زیادی برای حمله به ارتش و غیرنظامیان وجود دارد.
یک عامل کلیدی در اینجا این واقعیت است که طالبان در ولایات و شهرهای مختلف قدرتهای زیادی دارند و از یک مرکز واحد کنترل نمی‌شوند.
عامل دیگر انگیزه‌های مالی و اقتصادی، در دسترس بودن اسلحه و مهمات در اختیار آنها است. قاچاق مواد مخدر، سنگهای قیمتی، مواد با ارزش و همچنین درآمد حاصل از پرداختها و مالیات نیازهای مالی این گروه را پوشش می‌دهد.
طبق برآوردهای مختلف، سود مالی طالبان در سال از ۵۰۰ میل&