از سراسر وب
گروه رسانه؛ سیده راضیه حسینی: سال‌های قبل، فاصله‌مان با حضور در بهشتی‌ترین مسیر دنیا، یک ویزا بود و بعد، بستن کوله‌پشتی و زدن به دلِ راه. میزبانِ کریم، برای اینکه به این مهمانی راهمان بدهد، به دل‌هایمان نگاه می‌کرد و دیگر همه‌چیز، به‌چشم‌به‌هم زدنی مهیا بود. امسال اما ما مانده‌ایم و حسرت صدها کیلومتر فاصله تا «مشایه»؛ که سنگینی غمش از روزی که بسته‌شدن مرزها قطعی شد، بغض را مهمان گلویمان کرده است. اما عشق که این‌چیزها سرش نمی‌شود؛ شور محبت امام حسین(علیه‌السلام) غوغایی در مجازآباد برپا کرده و چندمیلیون جامانده، هر کدام یک‌طور به جمعیت زائران کربلا پیوسته‌اند. یک پیاده‌روی
دلتنگی و حسرت و خاطره در صفحه‌های مجازی
سال‌های قبل این موقع‌ها خیلی‌ها توی مسیر پیاده‌روی بودند و این روزها دیگر شبکه‌های مجازی خیلی خلوت شده بود. اما امسال، صفحه‌های مجازی هر کدامش به یک حسینیه تبدیل شده و زائرها از پیاده‌روی‌های سال‌های قبل، عکس و فیلم و خاطره می‌گذارند تا غم و حسرت حضور نداشتن در مسیر مشایه را کمی سبک‌تر کنند. کمتر صفحه و توییت و کانالی هست که رنگ‌وبوی پیاده‌روی
از همه پررنگ‌تر یاد سردار شهیدی است که همه این سال‌ها امنیت پیاده‌روی را مدیون فرماندهی بی‌نظیرش بودیم و امسال، به‌صورت ویژه مهمان أباعبدالله‌است و زنده‌تر از همیشه در مسیر پیاده‌روی حضور دارد. ایرانی و عراقی هم فرقی ندارد؛ یاد و عکس سردار سلیمانی و شهید المهندس، اینجا توی شبکه‌های اجتماعی از دل‌های تنگ خبر می‌دهد و آن‌جا توی مشایه، در موکب‌ها و در دستان زائران.
بعضی صفحات هم اختصاصی برای پویش
این عشق، مرز نمی‌شناسد
اما این پویش مجازی از مرزها خیلی فراتر رفته و ایرانی‌های ساکن دیگر کشورها هم به جای حضور در مسیر نجف تا کربلا، در شبکه‌های اجتماعی عرض ادب می‌کنند. از بچه‌های کوچکی که در پویش‌های مجازی از همراهیشان با مسیر مشایه عکس می‌گویند تا بزرگترهایی که خاطرات و عکس‌ها و دلتنگی‌هایشان را روایت می‌کنند و دانشجویان ایرانی در آمریکا که نمایشگاه آنلاین
عکس ارسالی از نروژ برای پویش مغناطیس حسینی
خیلی از این پویش‌ها از مدت‌ها قبل در فضای مجازی برنامه‌ریزی شده و از همانجا قرار است عطر پیاده‌روی
نمایشگاه آنلاین عکس
عراقی‌ها نائب‌الزیاره رفیق‌هایشان شده‌اند
هر سال عشق به امام حسین(ع) قلب مردم ایران و عراق را به هم پیوند می‌داد و در مسیر مشایه، مرزها و تفاوت زبان‌ها همه رنگ می‌باخت. حالا امس