فعال سیاسی عراقی: چرا دشمنان عراق، برای مرجعیت سینه چاک میکنند؟
از سراسر وب
به گزارش گروه بینالملل «رکن آنلاین»، یک فعال سیاسی عراقی در یادداشتی به بررسی یادداشت اخیر مدیر مسئول روزنامه کیهان و واکنشهایی پرداخت که از پی داشته است.
«
وی همچنین خاطرنشان کرد که دعوت از سازمان ملل برای نظارت بر انتخابات یک کشور، اعلام ورشکستگی آن کشور، بدبینی به ملت و خوشبینی به بیگانگان است و بدیهی است که این دو مقوله از ساحت قدسی حضرت آیتالله سیستانی مرجع عالیقدر جهان تشیع به دور است (جزئیات بیشتر).
مطابق معمول، رسانهها و شخصیتهای سیاسی که خواستار بر هم خوردن روابط جمهوری اسلامی ایران و عراق هستند، پای کار آمدند و به بهانه حمایت از آیت الله سیستانی، گریبان خود را چاک کردند.
«سلیم الحسنی» فعال سیاسی عراقی ضمن انتقاد از این افراد، با انتشار یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت، تا کنون از نویسندهای به جز
الحسنی تأکید کرد، شریعتمداری توجهی به محیط اطراف دفتر آیت الله سیستانی نداشته است و «با فرهنگ جامعه و حکومت خود با این مسئله برخورد کرده است؛ به گونهای که در مطبوعات [ایران] نقد آزادانه از بلندپایهترین افراد حکومتی صورت میگیرد، ولی هیچ گونه واکنشی در پی ندارد».
وی ادامه داد، با وجود این، شریعتمداری از آیت الله سیستانی انتقاد نکرد، بلکه توجهات را به مسئلهای جلب کرد که باید دفتر ایشان درباره نحوه نظارت سازمان ملل بر انتخابات توضیح دهد. وی مقاله خود را نهایت تواضع و ادب آغاز کرد و با تواضع و ادب بیشتری به پایان رساند؛ گویا وی از آغاز تا پایان، در برابر این مرجع دینی نشسته و چشم خود را به زمین دوخته و با شرم و حیاء با ایشان سخن میگوید.
در مقاله این فعال سیاسی عراقی آمد است، شریعتمداری با تکیه بر فرهنگ مردمش این مقاله را نوشته است؛ ملتی که در اوج کرامت و حاکمیت ملی زندگی میکنند. مشکل ایران با آمریکا و کشورهای غربی نیز فقط این است که ایران به کرامت و حاکمیت خود افتخار میکند. کما اینکه شریعتمداری مانند هر نویسنده فرهیخته اهل تشیع دیگری از حساسیت مراجع دینی نسبت به هر گونه مداخله خارجی، اطلاع دارد.
بر اساس این گزارش، شریعتمداری تأکید دارد که اشتباهی در نگارش شکل گرفته و از دفتر آیت الله میخواهد این اشتباه را اصلاح کرده و اشتباه پیش آمده در این جمله را تصحیح کند تا تصویر مرجعیت همچنان در دست نخورده بماند و مانع از آن مخدوش شدن آن شود.
بنا بر این گزارش، این اشتیاق نویسنده مریدِ مرجعیت و علاقه زیاد وی، خوشایند مسئولان دفتر آیت الله نبود و فکر میکردند که اگر توضیحاتی در این باره ارائه کنند، از شأن و منزلتشان کاسته میشد. همین مسئله به نقل محافل تبدیل شد و حتی توجه «وهابیها، مزدوران و کشورهایی را جلب کرد که روابط خود را با اسرائیل عادی کردند. اینها برای دفاع از مرجع&