از سراسر وب
گروه بین‌الملل «رکن آنلاین» – مهدی پورصفا: «آمریکا در آستانه جنگ داخلی است»؛ این عبارتی نیست که از سوی یک شخصیت مخالف با آمریکا بیان شده باشد. این توصیف وضعیت امروز ایالات متحده توسط «توماس فریدمن»، روزنامه‌نگار با سابقه روزنامه نیویورک‌تایمز در گفت‌و‌گو با شبکه خبری سی.ان.ان است.
با نگاهی به تحولات چند ماه اخیر در ایالت‌های مختلف آمریکا می‌توان به این جمع‌بندی رسید که نگرانی فریدمن یک توصیف اغراق‌آمیز از وضعیت فعلی نیست. رژه مداوم طرفداران مسلح ترامپ در شهرهایی همچون لوئیزیانا و میشیگان این نگرانی را به وجود آورده که شاید با گسترده‌تر شدن اختلاف نظر بین دو کاندیدای دموکرات و جمهوری‌خواه شاهد آغاز نبرد مسلحانه خیابانی در خیابان‌های آمریکا نیز باشیم.
پیش‌بینی این که شدت درگیری بین دو طرف تا چه اندازه سنگین باشد ممکن نیست اما از همین الان برخی این گمانه جدی را مطرح کرده‌اند که نتیجه انتخابات نه در صندوق‌های رأی بلکه در دادگاه‌های ایالتی، استیناف و یا حتی دیوان عالی ایالات متحده آمریکا رقم خواهد خورد؛ مرجعی قضایی که به لطف مرگ «روث گینزبرگ» هم اکنون در آستانه مصادره کامل توسط جمهوری‌خواهان قرار گرفته است. صرفنظر از این که چنین نبردی چه بر سر حاکمیت واحدی به نام ایالات متحده می‌آورد، سئوال اینجاست که چرا نظام انتخاباتی ایالات متحده تا این اندازه دارای پتانسیل اختلاف و تنش است و شاید سئوال مهم‌تر این باشد که این تنش بی‌سابقه چه بر سر جایگاه کنونی آمریکا خواهد آورد؟
* الکترال‌کالج‌هایی که رییس‌جمهور تعیین می‌کنند
نکته اصلی برای درک جدال‌های فعلی بر سر انتخاب رئیس‌جمهور آمریکا این است که اساساً نظام انتخاباتی این کشور بر اساس نظم فدرالی بنیان گذاشته شده است. بر خلاف درک عمومی بسیاری از شهروندان کشورهایی با حاکمیت مرکزی یکپارچه در ایالات متحده شما شاهد پنچاه سیستم متفاوت قانونی، سیاسی و حتی اقتصادی هستید که برای شکل‌گیری یک اتحاد یکپارچه بخشی از حقوق خود را در قالب نهادهای فدرال به دولت مرکزی واگذار کرده‌اند.
در این میان رییس قوه مجریه نیز نه با رأی مستقیم مردم بلکه با رأی اکثریت نمایندگان تمام ایالت‌ها به قدرت خواهد رسید. آرایی که ما آن را با نام «الکترال‌کالج» می‌شناسیم. آرای هر ایالت شامل تعداد نمایندگان هر ایالت در مجلس نمایندگان و سنا است. سهمیه هر ایالت در مجلس نمایندگان بر اساس جمعیت آن ایالت و سهم آن در مجلس سنا به صورت مساوی و برای هر ایالت دو نفر تعیین می‌شود.
این نوع سیستم تقسیم‌بندی به این دلیل از سوی بنیانگذاران ایالات متحده باب شد تا ایالات‌های کوچکتر به طور کامل در روند تصمیم‌گیری حذف نشوند. به عنوان مثال ایالت داکوتای جنوبی جمعیتی نزدیک به هفتصد هزار نفر دارد که تنها شامل یک نماینده در مجلس نمایندگان می‌شود اما همین ایالت دو نماینده در مجلس سنا دارد به این ترتیب تعداد الکترال‌کالج‌های این ایالت به 3 عدد می‌رسد. در طرف مقابل ایالت کالیفرنیا با جمعیتی نزدیک به چهل میلیون نفر، پنجاه و پنج کالج الکترال دارد. بنابراین تقسیم آرای ایالتی صرفاً تابع جمعیت نیست و به همین دلیل گاه رئیس‌جمهوری در آمریکا به قدرت می‌رسد که آرای مردمی کمتری نسبت به بازنده دارد. از آنجا که ایالت‌های کم‌جمعیت آمریکا اغلب جمهوری‌خواه هستند در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم تنها دو رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه، یعنی
ماجرا زمانی پیچیده‌تر می‌شود که ایالت‌ها الگوهای متفاوتی برای تعیین الکترال‌کالج‌های خود دارند. در برخی از ایالت‌ها کسی که اکثریت آرای مردم را بدست آورد صاحب آرای الکترال‌کالج خواهد شد و در برخی ایالت‌ها آرای الکترال به نسبت آرای مردمی تقسیم می‌شود.
البته این سیستم انتخاب دو مرحله‌ای اعتراض بسیاری را در آمریکا برانگیخته و ایده‌های مختلفی برای اصلاح آن مطرح شده که تاکنون به جایی نرسیده است.
* چرا ترامپ با رأی‌گیری پستی مشکل دارد
یکی دیگر از چالش‌های مهم در این دوره از انتخا