از سراسر وب
به گزارش «رکن آنلاین»؛ «هفت‌تپه» از دیگر دست‌گل‌های خصوصی‌سازی است. کشت‌وصنعتی با ۲۴هزار هکتار اراضی مرغوب، که روزی قطب تولیدات کشاورزی بود؛ حالا ولی به‌خاک سیاه نشسته است. ورود نمایندگان مجلس جدید اما به ماجرا، امیدها را برای احقاق حقوق کارگران دوباره زنده کرد. کارگرانی که سال‌ها با طیف گسترده‌ای از مشکلات دست‌به‌گریبانند. تواتر مطالبات آنها در «فارس من» نمودار روشن ماجرا است. این گزارش پیگیری مطالبات آنها است.
مفت‌فروشی یا خصوصی‌سازی؛ ۲۴۰۰۰۰۰۰۰ مترمربع زمین فقط ۶ میلیارد!
کشت‌وصنعت هفت‌تپه فقط ۲۴۰ میلیون متر مربع زمین دارد! زمین‌هایی که در میان دو رود «کرخه» و «دز»، در ۱۴ کیلومتری «شوش» و از بهترین آبرفت‌های حاصل‌خیز خوزستان است. این کشت‌وصنعت علاوه بر ده‌ها هزار هکتار اراضی مرغوب، مشتمل بر کارگاه و صنایع تبدیلی کشاورزی است. شرکت کشت‌وصنعت نیشکر هفت‌تپه در سال ۱۳۵۴ ثبت و در سال ۱۳۹۱ با هدف به‌روزرسانی تأسیسات در اختیار سازمان نوسازی صنایع ایران قرار گرفت.
ماجرا اما از سال ۹۴ شروع شد؛ وقتی دولت تصمیم گرفت برای خلاص شدن از مشکلات، هفت‌تپه را با میلیاردها زیان انباشته واگذار کند. همان زمان ارزش این کمپانی بزرگ بیش از ۲۹۰ میلیارد تومان برآورد می‌شد؛ مبلغی که قرار بود بخش از آن به‌صورت نقد، مابقی به‌صورت اقساط پرداخت شود. بعد از برگزاری ۶ مزایده اما خریدار دست‌به‌نقدی پیدا نشد؛ البته که کسی حاضر نبود هفت‌تپه را به آن‌صورت با آن همه بدهی خریداری کند.
خصوصی‌سازی اما درنهایت تصمیم گرفت این ۲۴۰هزار هکتار زمین مرغوب را تنها به ۶ میلیارد تومان پیش‌پرداخت به چند جوان تازه به دوران رسیده واگذار کند. ۶ میلیارد تومانی که به‌تعبیر خضریان عضو کمیسیون اصل ۹۰ هزینه خرید یک ویلا در ییلاقات شمالی است! اسدبیگی و شرکا از همان روز مالک کشت‌وصنعت هفت‌تپه شدند. هزار و یک شب مشکلات کارگران هم از همان زمان آغاز شد. مرور مطالبات آنها در «فارس من» نمودار وخامت ماجرا است.
کمپین کارگران در فارس من؛ خریدار فاقد اهلیت «خلع‌ید» شود
اعتراضات کارگری از همان نخستین سال‌های واگذاری آغاز شد. کارگرانی که هم‌نوا با دیگر منتقدان واگذاری میلیون‌ها مترمربع اراضی حاصل‌خیز را به چند جوان کم‌تجربه تصمیم مناسبی نمی‌دانستند. اوضاع رو به بهبودی نرفت؛ حقوق کارگران یک‌خط در میان پرداخت می‌شد. حق بیمه و دیگر مزایای قانونی هم با هزار اما و اگر. اعتراضات آنها آغاز شد. ده‌ها کمپین در این‌رابطه در «فارس من» شکل گرفت.
مثلاً این پویش با صدها امضا که از مسؤلین استانی و کشوری می‌خواست فکری به‌حال کارگران کشت‌وصنعت هفت‌تپه کنند: «کارگران از طرق مختلف پیگیر هستیم. از امام جمعه و فرماندار شوش گرفته تا استاندار خوزستان. کارگران شرکت هفت تپه معتقدند که مشکل از مدیریت خصوصی است و راه برون‌رفت از این مشکل را بازگشت به مدیریت دولتی می‌دانند. از دولت و رسانه‌ها انتظار می‌رود که به این موضوع مهم و حیاتی بپردازند.»
امضاکنندگان این پویش هم از عدم امنیت کاری کارگران هفت‌تپه گلایه داشتند. آن‌هم درست وقتی که ده‌ها نفر از همکارانشان به‌جرم اعتراض از کارخانه اخراج شده بودند. این کمپین هم از مسؤلین می‌خواهد باتوجه به دستورات اسلام مبنی بر توجه به کارگران، نسبت به پرداخت حقوق معوق کارگران اقدام کنند. نویسنده این کمپین کم‌کاری‌های صورت‌گرفته را ریشه اعتصابات اخیر کارگری می‌داند.
صدها امضاکننده این پویش اما از انفعال برخی رسانه‌های داخلی گلایه کردند؛ انفعالی که باعث شد تا برخی شبکه‌های معاند و لاشخورهای فضای مجازی روی اعتراضات به‌حق کارگری موج‌سواری کنند: «وقتی ن