پزشکیان برای لغو تحریم‌ها با ترامپ مذاکره کند
از سراسر وب
آیت‌الله محسن غرویان، استاد حوزه و دانشگاه در گفت وگو با آرمان ملی در پاسخ به این سئوال که در گذشته رئیس‌جمهور تمایل خود را به مذاکره با آمریکا اعلام کرده بود اما این پیشنهاد ابتدا با مخالفت روبه‌رو شد. با این حال، مدتی بعد فرمان مذاکره صادر شد. چرا این چرخش در موضع‌گیری نسبت به مذاکره با آمریکا رخ داد؟ گفت: عالم سیاست، عالم تغییرات و تصمیم در این حوزه همواره تابع شرایط و تحولات بین‌المللی است. در همین راستا، مقامات جمهوری اسلامی همواره باید واکنش‌هایی عاقلانه و مبتنی بر منافع ملی از خود نشان دهند. مذاکره، اساساً امری ضروری و غیرقابل انکار است، به‌ویژه در دورانی که کشور با مشکلات اقتصادی و فشارهای خارجی مواجه است. دولت آقای پزشکیان از ابتدا رویکرد تعاملی با جهان را اعلام کرد. شخص رئیس‌جمهور نیز پس از آغاز به کار، بارها تأکید کرد که مشکلات در حوزه روابط بین‌الملل باید حل شود؛ مگر در موارد خاصی چون رژیم صهیونیستی که اصول و مبانی انقلاب اسلامی اجازه نزدیکی با آن را نمی‌دهد. بنابراین، نقش دولت پزشکیان در گشودن مسیر مذاکره با آمریکا انکارناپذیر است. شاید کمتر کسی مانند او در این سطح از ساختار نظام برای حل ریشه‌ای این مساله، رایزنی کرده باشد.
وی با رد این ادعا که مذاکره با آمریکا نشانه ضعف یا تناقض در سیاست خارجی ایران است، گفت: باید این نکته را در نظر گرفت که جایگزین مذاکره چیست؟ آیا تقابل، تحریم بیشتر، یا حتی جنگ؟ هر گزینه‌ای غیر از مذاکره، راه‌حلی مسالمت‌آمیز نخواهد بود. زمانی که باب گفت‌وگو گشوده شده، دیگر بحث از مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم محلی از اعراب ندارد. اصل موضوع این است که مسائل باید حل شوند. حتی اگر لازم باشد ملاقات مستقیم بین روسای جمهور صورت گیرد، نباید از آن ابا داشت؛ مساله اصلی حفظ منافع ملی است. البته در هر مذاکره‌ای، هنر این است که کمتر امتیاز بدهیم و بیشتر بگیریم؛ نه اینکه همه خواسته‌های طرف مقابل را بپذیریم، یا انتظار داشته باشیم طرف مقابل همه خواسته‌های ما را اجرا کند. چنین چیزی مذاکره نیست، بلکه تسلیم یا تحمیل یک‌جانبه است. مذاکره واقعی، فرآیند رسیدن به تفاهمی برد–برد است. اینجا عقلانیت سیاسی اهمیت زیادی دارد؛ هیچ طرفی نباید سرسختی غیرمنطقی نشان دهد، همان‌طور که نباید زیر بار زیاده‌خواهی برود.
غرویان درباره رفتار احتمالی جریان های تندرو علیه پزشکیان گفت: پزشکیان از ابتدا آگاه بود که مسیر سختی را انتخاب کرده و برای حل چالش‌های کشور وارد صحنه شد. او می‌دانست که با مقاومت‌ها و هزینه‌هایی روبه‌رو می‌شود. اما گام در مسیری نهاد که به نفع ملت ایران بود. آقای پزشکیان در این مسیر مانند حضرت امام(ره)، جام زهر را نوشید. برای حفظ منافع ملی، جلوگیری از جنگ، و مقابله با تحریم‌ها، آماده فداکاری شد. این نگاه ایثارگرانه و مسئولانه باید قدردانی شود. اگر در این راه فداکاری شود و کشور از بحران نجات یابد، این خدمت بزرگی به ملت، نظام و آینده ایران است. آینده‌نگری و وطن‌دوستی، فراتر از ملاحظات سیاسی و جناحی است. آقای پزشکیان باید هر چه بیشتر در این زمینه حرکت کند و به وعده خود برای حل مسائل بین‌المللی که باعث ایجاد یک نظام تحریمی علیه ایران شده، عمل کند. در غیر این صورت مردم سرد خواهند شد و امید آنها برای بهبود شرایک کشور از بین می‌رود.
وی افزود: تندروها تغییر نکرده‌اند. نگاه آنها به مسائل کشور همان است که بود؛ نگاه مبتنی بر تقابل و نفی عقلانیت تعاملی. این نگاه، برخاسته از نوعی جاهلیت سیاسی است که همواره مانع توسعه و تعامل بوده است. این افراد نه شرایط کشور را درک می‌کنند و نه می‌خواهند بفهمند که در دنیای امروز، هیچ کشوری با انزوا پیشرفت نکرده است. امروز کشورهای عربی منطقه در حال انعقاد قراردادهای میلیارد دلاری با آمریکا هستند؛ آنها فرصت را غنیمت می‌شمارند. اگر ایران در این مسیر تأخیر کند، عقب خواهد ماند و این عقب‌ماندگی صرفاً اقتصادی نیست، بلکه تضعیف موقعیت سیاسی ایران در منطقه و جهان را نیز در پی خواهد داشت. شرایط کنونی کشورمان را در نظر بگیریم کشورهای منطقه که روزگاری از ما عقب‌تر بوده‌اند امروز دیدگاه متفاوتی دارند و در حال پیشرفت و توسعه هستند. از این رو ایران نیز باید بکوشید موانع توسعه را که مهم‌ترین آن تحریم‌هاست، بردار تا بتوانیم در مسیر واقعی توسعه قرار بگیریم. نمی‌توان بیش از این اقتصاد کشور را معطل کرد تا محریم‌ها بیشتر و بیشتر بر اقتصاد کشور و معیشت مردم اثر بگذارد. باید عملا جلوی روند فرسایشی موجود را گرفت و از فرصت کنونی استفاده کرد تا تحریم‌ها لغو شود و به قول معروف قطار توسعه بر روی ریل اصلی خود قرار گیرد و عقب ماندگی‌های چند سال گذشته که علت آن تحریم‌هاست جبران شود.
غرویان درباره سرانجام توافق ایران و آمریکا گفت: هیچ توافقی در دنیای سیاست تضمین ۱۰۰ درصد ندارد. حتی قطعنامه‌های شورای امنیت هم گاهی نقض شده‌اند. اما ما نباید از ترس نقض، از اصل توافق بگذریم. همان‌طور که در زندگی روزمره هم قرارداد می‌بندیم، ولو اینکه احتمال بدقولی طرف مقابل وجود دارد. اینکه مذاکره نکنیم چون ممکن است دوباره تحریم شویم، مثل این است که اصلاً مدرسه نرویم چون شاید مدرک‌مان به درد نخورد! من می‌گویم باید مذاکره کنیم، چون در همین فرآیند است که می‌توانیم دنیا را همراه کنیم و طرف مقابل را وادار به پاسخگویی کنیم.
