بمب الکترومغناطیسی چیست؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،بمب الکترومغناطیسی یکی از خطرناک ترین آلات جنگی است که بعد از پاسخ دیروز ایران ذهن همه اراد را به خود مشغول کرده است. شما میتوانید با مطالعه این خبر اطلاعات لازم از الکترومغناطیس را بدست اورید. برای مشاهده جزئیات اندیشه معاصر را دنبال کنید.

ساختار بمب الکترومغناطیسی و نحوه عمل کردن آن

بمب الکترومغناطیسی شامل یک سیلندر فلزی است که به آن آرمیچر می گویند. این سیلندر فلزی توسط یک‌ رشته سیم فلزی ثابت که به دور آن پیچیده شده است محاصره می‌شود. موتور، سیلندر را که به طور مجزا در یک محیط خلأ قراردارد، می‌چرخاند.سیلندر فلزی بایستی توسط مواد منفجره پر شود و به دور مجموعه سیلندر و سیم‌پیچ بایستی یک پوشش محافظ محکم قرار داده شود تا تمام مجموعه درون آن قرار گیرد. البته بایستی بین سیلندر محافظ و سیم‌پیچ فاصله وجود داشته باشد تا بین این دو تماسی برقرار نشود.همچنین بایستی دارای یک منبع انرژی برای شروع انفجار باشد که خازن می‌تواند این وظیفه را بر عهده بگیرد. رابطی که خازن ما را به سیم‌پیچ وصل می‌کند یک جریان اولیه را به سیم‌پیچ می‌دهد که این جریان اولیه باعث به وجود آمدن یک میدان مغناطیسی شدید درون سیلندر می‌شود.

پس از به وجود آمدن میدان مغناطیسی درون سیلندر حاوی مواد منفجره این مواد توسط جریان القایی از سوی میدان مذکور شروع به منفجرشدن می‌کنند و موج انفجار کم‌کم تمام سیلندر را فرامی‌گیرد و در سر راه خود بقیه مواد منفجره را منفجر می‌کند.

همان‌طور که مواد منفجره شروع به منفجرشدن می‌کنند و در طول سیلندر به‌پیش می‌روند، سیلندر مذکور نیز با سیم‌پیچ اطراف خود ارتباط برقرار می‌کند و این ارتباط باعث ایجاد اتصال کوتاه درون مدار می‌شود و سیم‌پیچ را از منبع تغذیه خود قطع می‌کند.

حرکت این اتصال کوتاه درون مدار مذکور باعث فشرده شدن میدان مغناطیسی درون سیلندر می‌شود و نهایتاً این میدان فشرده یک انفجار الکترومغناطیسی را به وجود می‌آورد.

این بمب ها به اندازه بمب‌های الکترومغناطیسی اتمی قوی نیستند ولی می‌توانند تا اندازه‌ی کوچکی منطقه‌ای را تحت تأثیر خود قرار دهند و خسارات جدی وارد کنند.

ایالات متحده به خاطر این که این اسلحه‌ها به هیچ وجه مرگ آور نیستند از شرح آن‌ها صرف نظر کرده ولی این اسلحه‌ها به صورت جدی مخرب هستند.

یک حمله با بمب مغناطیسی می‌تواند زندگی را در ساختمان‌ها فلج کند همچنین می‌تواند باعث نابودی یک ارتش بزرگ باشد.

e-bomb می‌تواند به طور موثر تحرکات نظامی دشمن را متوقف سازد، سیستم‌های زمینی بر روی بمب‌ها و موشک‌ها را هدف قرار دهد، سیستم‌های کنترلی وسایل نقلیه، سیستم‌های ارتباطی، سیستم‌های راه‌بری، ناوبری، هدایت، تعیین مسیر، سیستم‌های سنسور بلند یا کوتاه (رادارها) را نیز از کار بیندازد.

EMP های اتمی

بمب‌های الکترومغناطیسی اخیراً درون تیترهای اخبار و روزنامه‌ها زیاد به چشم می‌آیند، ولی دنیا با اصول بمب‌های الکترومغناطیسی سال‌هاست که آشنایی دارد و اولین آشنایی‌ها به سال‌های ۱۹۶۰ میلادی بازمی‌گردد.

در حقیقت دلیل اصلی نگرانی آمریکا از این نوع بمب‌ها به سال‌های ۱۹۵۸ میلادی بازمی‌گردد یعنی زمانی که آمریکا یک بمب هیدروژنی را بر روی اقیانوس آرام مورد آزمایش قرارداد، نتیجه این آزمایش بسیار جالب و تأثیرگذار بود به‌گونه‌ای که برق منطقه هاوایی که صدها مایل با منطقه انفجار فاصله داشت به‌کلی رفت و همچنین تمام وسایل مخابراتی تا فواصلی به دوری استرالیا دچار اختلال شدند.

درواقع اغتشاش الکتریکی و اصول آن بر اساس توری آرتور کامپتون ( Arthur Compton) در سال ۱۹۲۵ پایه‌ریزی شده است، ادعای مطرح‌شده در نظریه گفته‌شده بدین گونه است که فوتون‌های انرژی الکترومغناطیسی می‌تواند الکترون‌ها را از اتم‌هایی با عدد اتمی کم جدا کند، در آزمایش‌های سال‌های ۱۹۵۸ محققان متوجه شدند که پرتوهای شدید گاما که از امواج انفجار به وجود آمده بودند مقدار زیادی از الکترون‌ها را از اتم‌های اکسیژن و نیتروژن جدا کرده و آن‌ها را وارد جو زمین کرده بودند و درنتیجه این سیل الکترون‌های آزادشده از اتم‌های اکسیژن و نیتروژن با میدان مغناطیسی زمین وارد تعامل شده و جریانی الکتریکی را القا کردند که این جریان در ناحیه وسیعی از سطح کره زمین درون اجسام نیمه‌هادی القا شد.

در طول سالیان جنگ سرد میان ایالات‌متحده آمریکا و شوروی همواره سازمان جاسوسی آمریکا نگران این موضوع بوده است که شوروی موشکی اتمی را بر فراز ایالات‌متحده در فاصله ۵۰ کیلومتری جو منفجر کند و نتیجه این انفجار فلج شدن تمام ایالات‌متحده می‌شده است.

این روزها همچنآن‌یک انفجار اتمی به‌خودی‌خود می‌تواند یک دغدغه برای مسئولان ایالات‌متحده باشد ولی مهم‌تر از آن بمب‌های الکترومغناطیسی هستند که بدون تخریب فیزیکی می‌توانند همان تأثیر بمب‌های اتمی را داشته باشند البته این بمب‌ها در مقیاس کوچک‌تری عمل می‌کنند زیرا فوتون‌های کمتری را به جو زمین ساطع می‌کنند ولی باز به نوع خود تهدیدی بالقوه محسوب می‌شوند.

EMP های غیر اتمی

در مورد بمب‌های الکترومغناطیسی غیر اتمی بایستی گفته شود که احتمالاً آمریکا بزرگ‌ترین زرادخانه این نوع بمب‌ها را در اختیار دارد و گزارشگران و متخصصان نظامی احتمال می‌دهند که ارتش امریکا از این نوع بمب‌ها در جنگ علیه عراق استفاده کرده است و این بمب‌های غیر اتمی از نوع بمب‌هایی با امواج قوی ماکرویو است که به آن‌ها high power microwaves (HPMs) میگویند.

البته در مورد بمب‌های غیر اتمی الکترومغناطیسی بایستی گفته شود که احتمالاً بدین گونه کار می‌کنند که با متمرکز کردن دسته‌های پرتو بر روی هدف خاصی باعث ایجاد اختلال درون آن هدف می‌شوند و همچنین امکان نصب این نوع بمب‌ها بر روی موشک‌های کروز نیز وجود دارد.

حال شاید عده‌ای به این فکر فروروند که فنّاوری ساخت این‌گونه بمب‌ها بسیار پیشرفته و هزینه‌بر است اما این‌همه ماجرا نیست و سکه ما دو رو دارد! زیرا با داشتن اندکی اطلاعات مهندسی و مواد نه‌چندان گران‌قیمت هر سازمان تروریستی توان ساخت این‌گونه بمب‌ها را در ابعاد کوچک و تأثیرگذاری کم دارد.

در اواخر سپتامبر ۲۰۰۱ یک مکانیک معروف مقاله‌ای را به چاپ رساند که در آن امکان ساخت یک بمب الکترومغناطیس با سازوکاری ساده را موردبررسی قرار داده بود، در آن مقاله نویسنده تمرکز خود را بر اصول بمب‌های مولد شار فشرده (flux compression generator bombs (FCGs)) معطوف کرده بود که این نوع فنّاوری به سال‌های ۱۹۵۰ میلادی بازمی‌گردد، ساختار این نوع بمب‌ها بسیار ساده و تقریباً ارزان‌قیمت هستند.

دفاع در برابر بمب های الکترومغناطیسی

موثرترین دفاع در برابر بمب های الکترومغناطیسی، جلوگیری از تحویل آنها با از بین بردن سکوی پرتاب یا وسیله نقلیه تحویل است. نکته ای که در مورد سلاح های هسته ای وجود دارد. موثرترین روش این است که تجهیزات به طور کامل در یک محفظه رسانای الکتریکی قرار گیرد که قفس فارادی نامیده می شود. بدین ترتیب از دسترسی میدان الکترومغناطیسی به تجهیزات محافظت شده جلوگیری می کند. نکته دیگر تأسیساتی که پنهان می شوند نباید انتشارات قابل تشخیص آسانی را منتشر کنند.