عباسقلی جهانی در ارزیابی افزایش حفر چاه در کشور اظهار داشت: در حال حاضر تمامی سفره های آب زیرزمینی از مرزهای قابل تحمل عبور کرده بنابراین هر گونه بارگذاری اضافی برای سفره های آب زیرزمینی حتی در دشت های غیر ممنوعه بسیار خطرناک است.

وی افزود: طرح تعادل بخشی برای این در دستور کار قرار گرفت که میزان برداشت را کاهش دهند زیرا بارگذاری جدید مسئله کم آبی و فشار به منابع آبی زیرزمینی را تشدید می کند اما تاکنون فشار بر این منابع زیرزمینی به میزان قابل ملاحظه ای کم نشده است. بنابراین بارگذاری جدید اعم از حفر چاه اوضاع را خطرناک تر می کند، هرچند به خاطر مشکلات کاهش بارندگی و آوردهای رودخانه ها و نگرانی بابت تامین آب شرب منجر به این شده که در تعدادی از دشت های بزرگ شهرهای بزرگ مبادرت به حفر چاه شده است.

این کارشناس حوزه آب با ابراز امیدواری از اینکه وضعیت بارندگی به گونه ای شود که اگر حتی چاه‌ها حفر هم شده؛ به بهره برداری نرسند، گفت: اما اگر برداشت از آب چاه ها صورت گیرد و اجبارا به این کار تن در دهیم بحران تشدید می شود هرچند این چاه‌ها برای توسعه کشاورزی نیست و  جهت تامین آب شرب حفر شده‌اند.

وی یادآور شد: وقتی آب سطحی کاهش پیدا می کند باید فکر جایگزین باشند و این جایگزین حفر چاه است هرچند مناسب نیست و ظاهرا چاره ای هم جز این وجود ندارد.

جهانی در ادامه با اشاره به اجرای پروژه های تعادل بخشی گفت: باید عملکرد و تاثیرگذاری پروژه های تعادل بخشی به بحث گذاشته شود و با شاخص های قابل اندازه گیری ارزیابی شود، ممکن است در دشتی تعادل بخشی شرایط را بهبود داده باشد اما به طور کلی این پروژه ها جوابگوی بحرانی که روبرو هستیم؛ نیستند.

وی خاطرنشان کرد: برای تعادل بخشی؛ حکمرانی دستوری کارساز نیست زیرا در نهایت برای کاهش برداشت آب؛ ذینفعان باید قانع شده و همکاری کنند و در تصمیم گیری‌ها مشارکت کنند.

این کارشناس حوزه آب تاکید کرد: باید یک تعامل و اعتماد بین جامعه بهره بردار و دولت ایجاد شود، باید چاره اندیشی شود و همکاری، مشارکت و جلب اعتماد بهره بردار باید در برنامه ریزی ها اعمال شود چراکه افت آب زیرزمینی؛ منابع آبی را از حیز انتفاع خارج و به تمدن کشور نیز آسیب وارد می‌کند و آثار تاریخی و سازه ها هم با فرونشست از بین رفته و تمدن هم با چالش مواجه می‌شود.