حداد عادل: حجاب باید جدی گرفته شود ولی نباید به شکلی در بیاید که ملت را مقابل هم قرار دهد
از سراسر وب
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: مسئله حجاب باید جدی گرفته شود، ولی نباید به شکلی در بیاید که ملت را به صورت دو صف، مقابل هم قرار دهد؛ این چیزی است که دشمنان ایران می‌خواهند.
به گزارش مشرق، غلامعلی حداد عادل با حضور در برنامه گفتگوی ویژه خبری یکشنبه شب سیما، بیانیه شورای عالی انقلاب فرهنگی را در زمینه حجاب و عفاف، تبیین و درباره آن گفتگو کرد.
متن این گفتگو به شرح زیر است:
با توجه به بیانیه شورای عالی انقلاب فرهنگی و نگاهی که در بندها و بخش‌های مختلف این بیانیه آمده است، سابقه حجاب در کشور ما چیست؟
بیانیه شورای عالی انقلاب فرهنگی بیشتر جنبه بیان مبانی دارد، بیان دیدگاه و بیشتر از جنس سیاست گذاری است تا قانون گذاری، چون شورای عالی انقلاب فرهنگی در درجه اول، سیاست گذاری فرهنگی می‌کند، به ندرت قانون گذاری می‌کند، قانون گذاری کار مجلس، ولی سیاست گذاری کار شورای عالی انقلاب فرهنگی است، بنابراین در این بیانیه هم شورا نخواسته که وارد جزئیات اجرایی مجریان قانون شود، اما چارچوب‌های کلی را بیان کرده است و مبانی فرهنگی را از آن جهت که مسئله حجاب بیش از آنچه یک امر قانونی باشد یک امر فرهنگی و اعتقادی است و کاملاً یک حقیقت یا واقعیتی است که به عالم فرهنگ، اعتقاد و بینش بستگی دارد، این بیانیه تکیه و تاکیدهایش بر روی این جنبه است.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: سابقه این موضوع به عنوان حجاب و کشف حجاب بیشتر از مشروطه به بعد که جامعه ما با پدیده تجدد غربی روبرو شد، یکی از مسائل، مسئله زن بود، اگر فهرست کنیم که در مشروطه اندکی قبل و قبل مشروطه در مفصل تاریخی فهرست موضوعاتی که جامعه ما بر سر آن موضوعات با چالش مواجه شد چه بوده، مثلا یکی از آن‌ها عقب ماندگی علمی بوده، یکی اقتصاد بوده، سیاست، صنعت و یکی هم مسئله زن بوده، یعنی مسئله زن از آن به بعد وارد گفتمان سیاسی و فرهنگی جامعه ایران شده و از همه مسائل در مورد زن مهم تر، مسئله حجاب بوده که شما می‌بینید در سال ۱۳۱۴ بالاخره کار به جایی می‌رسد که چادر را به زور از سر زن‌های مسلمان ایران می‌کشند، این خود یک فصل تلخی است به قول فردوسی «یکی داستانی است پر آب چشم» که چه کردند با زن ها، مادربزرگ‌های امثال ما شاید بعضاً سال‌ها از خانه بیرون نیامدند یعنی از سال ۱۳۱۴ تا ۱۳۲۰ که سقوط رضا شاه بود از خانه بیرون نیامدند، اگر می‌خواستند دیدن اقوام بروند محله به محله شب‌های تاریک از روی پشت بام‌ها می‌رفتند؛ البته از فاصله ۱۳۲۰ تا ۵۷ شکل خشن نبود، ولی یک شکل فرهنگی محسوس و نامحسوسی ریشه‌های حجاب سوزانده می‌شد و یک جاهایی هم مقابله و مخالفت می‌شد.
وی ادامه داد: انقلاب که شد توقع طبیعی عموم مردم متدین ایران از حکومت و جمهوری اسلامی این بود که برای برهنگی فکری شود و حکم مهمی که خیلی هم عرصه اش وسیع است انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی به حکم اسلامی بودنش باید تعهدی نسبت به این حکم شرعی و الهی می‌داشت، از اول انقلاب تا حالا هم ادامه پیدا کرده است، نکته مهم این است که حجاب اولاً مخصوص اسلام نیست، در ادیان الهی وجود دارد و جزء فطرت بشر است یعنی انسان طوری افریده شده که یک غریزه‌ای به نام شرم و حیا دارد؛ قبایل بدوی که هیچ نشانی از تمدن ندارند اولین نشانه ورودشان به جامعه متمدن، پوشش است یعنی اگر دو قبلیه ببینید یکی کاملاً برهنه یکی با پوشش مختصر، می‌گویید که این‌ها جلوتر و آن‌ها عقب‌تر هستند، این نشان می‌دهد که بلوغ زندگی انسانی و اجتماعی، انسان را به سمت شرم و حیا پیش می‌برده است.
حداد عادل اضافه کرد: در ادیان مختلف هم همین طور است، حدود ۳۰ سال قبل، سفری به نیویورک داشتم و به دلالت یکی از دوستان ایرانی خودم که آنجا ساکن بود از یک مدرسه دبیرستان دخترانه یهودیان آمریکا دیدن کردم، آنجا مدیر مدرسه توضیح می‌داد، در دفتر مدرسه دیدم تعداد زیادی روپوش بلند به جا لباسی آویزان است، توجهم جلب شد و از مدیر مدرسه پرسیدم این‌ها چیست، گفت ما یک استانداردی داریم و هیچ دانش آموزی حق ندارد روپوشی بپوشد که مثلا یک وجب از زانو کمتر باشد یعنی باید از زانو پایین‌تر باشد و مثلا یک وجب هم پایین ترباشد؛ اگر یک دختر دانش آموزی به مدرسه بیاید و ما ببینیم استاندارد را رعایت نکرده صدایش می‌کنیم و این روپوش‌های مختلف با ابعاد مختلف را تنش می‌کنیم که آن روز با حجاب باشد و بعد به منزل خبر می‌دهیم که شما باید بچه خود را اصلاح کنید.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: در جامعه ایران خودمان، شما هر چه به گذشته برگردید در جامعه ایران هیچ مجسمه‌ای و چیز مشهودی که حکایت از این کند که ایرانیان در تاریخ، برهنگی داشتند و برهنگی رایج بوده است، اصلا نمی‌بینید.
در بخشی از صحبت هایتان اشاره کردید که مسئله حجاب و عفاف یک مسئله اعتقادی و فرهنگی است، قرار است چقدر تضمین اجرایی دهد به آن چیزی که در این حوزه در بخش‌های مختلف از جمله در قوانین، حوزه اجرایی و وظایف دستگاه‌ها و نهادها داریم؟
این یک چارچوب کلی است، بیانیه را نباید یک مصوبه ناظر بر اجرا از جانب شورا تلقی کرد، این بیانیه در واقع یک چارچوب است که مقررات اجرایی و قوانین باید در داخل این چارچوب صورت گیرد، ولی طبیعی است که این مقررات می‌تواند با توجه به موقعیت، مخاطب و نوع تخلف از قانون، خیلی تنوع و انعطاف داشته باشد، این‌ها یک ظرافت‌هایی است که همانطور که آقای دکتر عاملی دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی هم گفتند آسیب شناسی‌هایی هم از این جهت باید شود، ممکن است این رفتارها خیلی ظریف و دقیق نبوده باشد، ولی این بیانیه وارد جزئیات نمی‌شود، آن‌ها در مقام اجرا و مقررات و قانون گذاری است.
